Agladigimi Soyleme Anne
Agladigimi kimselere soyleme anne,
Onlar beni guclu biliyor,
Onlar beni en zor gunumde bile ayakta biliyor.
Ben aslinda gulerek gecirdigim her gunun aksami evde aglarken…
Onlar benim icimin sizladigini yuregimin yandigini bilmiyor….
Agladigimi kimselere soyleme anne,
Onlar beni kral belliyor…
Onlar beni kizdimmi dunyayi yakacak insan biliyor…
Ben aslinda onun gozlerine bakmaya kiyamazken,
Onlar benim bir vefasiz ugruna uzulecegimi tahmin bile etmiyor…
Agladigimi kimselere soyleme anne…
Onlar beni aglamaz biliyor…
Onlar beni.. Uzuldugumde, bulundugum sehri bulutlar kaplar biliyor…
Ben aslinda odama kapanip sitem duygusuyla bir koseye sinip hickiriklara bogulurken...
Onlar beni hic bir seyin sarsacagini akillarinin ucundan bile gecirmiyor…
Agladigimi kimselere soyleme anne,
Onlar bunu hic bilmiyor...
Onlar icin en saglam koprulerden daha siki bagliyimdir hayata…
Ben aslinda olumle yasam arasindaki ince cizgide
Bir o yana bir bu yana giderken,
Onlar hala benim icin hayatin buyuk bir hayal kirikligi
Oldugunu bilmiyor….
Bir sey var suramda, beni kahreden...
iste suramda, tam yüregimin üstünde
Çakili duran bir sey var ...
Elimde degil söküp atamiyorum
Dalip, dalip gidiyor gözlerim derinlere ...
Kimi görsem biraz sana benziyor
Seni hatirlatiyor bu bulut,su gökyüzü ..
Bu kir gulleri, gelincikler, nazli cerenler...
Alıntı