Beğendiğimiz Söz ve Mısralar

Vehbi Koç`tan bir tavsiye:

"Evin varsa bir sıfır koymalısın varlıklar hanene,
İşin varsa bir sıfır daha koymalısın,
İş seninse üç sıfır daha koymalısın,
İşin iyi gidiyorsa üç sıfır daha,
Araban varsa bir sıfır,
Yazlığın varsa bir sıfır daha,
Daha sıralanabilir sıfırlar hanesi...
Ancak, Sağlığın varsa bir koyarsın başına,
o zaman bütün sıfırlar anlamlı bir değere ulaşır.
Yoksa sonuç sıfırdır, hiç uğraşmayasın boş yere..."

Demli bir çay kokusuyla gelirim belki yanına
Belki yağmur olur düşerim şehrine
Belki göz yaşların olur süzülürüm yanagına
Ama hep yanında olurum bunu unutma
__________________

sular yükseldiğinde balıklar karıncaları yer
sular çekildiğinde karıncalar balıkları yer
kendini bir şey zannetme
sulardır herşeye karar veren

Kabe'de göz yaşına yoldaş ahlar, sırrın safına mecbur sabahlar...
Gözümün nuru, canımın canı, n'olur al gönlüne, yadında tut beni...
Ezelden ebede ruhumun Aşk Gülü, lütfet yaprağına yaz beni...

Mutluluk kovalandığında asla kendini yakalatmayan bir kelebeğe benzer ama sessizce oturup beklersen üzerine konabilir...

Konuşmak susmanın kokusudur.
Ya sus git, ya konuş gel, ortalarda kalma.
Yalan korkaklığın tortusudur.
Dürüst kaba ol, eğreti saygılı olma.

özdemir asaf

Anladım ki aşk, tarihçesi olmayan bir eşzamanlılıktı. Ne dünü vardı ne de yarını. Bütün hükümleri "an" üzerinden mühürleniyordu. Bütün birikimleri "an" gelip hükümsüz kalıyordu. Teminatı yoktu, peşinatı yoktu, telafisi yoktu. Aşkın bedeli yoktu, yoktu, hiçbirşeyi yoktu.

Aşk o ki, bir kez karanlık düşünce hikayenin orta yerine, yok oluyordu. Sürekli kayan bir zemin üzerinde dik durmak mümkün olmuyor, gökten yıldızlar kayıp kayıp gidiyordu. Öyle bir an geliyor ki durdurmak istese bile insan, kendi içindeki işleyişlere söz geçiremiyordu.

En acısı da parmaklar arasından kayıp giden bu bir avuç suya tanıklıktı. Çare yok; aşk onu yaratan tarafından(hikmet işte!) mükemmelliği azaltılarak yaratılmıştı..

bazen.... böyle birdenbire yaralanıveririz. Ama her yara iyileşir. Eninde sonunda kabuk bağlar, üstünü kapatır, gözlerden saklanır. Çünkü hiçbir yara görülmek istemez.
Yeter ki bu yara gözbebeklerinde çıkmasın. Çünkü eğer gözbebeklerin yaralanırsa, bir daha asla aynı gözle bakamazsın dünyaya. Baktığın herşeyin kötü yanını görmeye başlarsın. Saklı kalmış pislikler bile kaçmaz gözlerinden. Öteki insanlar da hissederler artık aynı şeyleri görmediğini ve artık onları sevmediğini. Rahatsız olurlar. Onlar da bir daha aynı gözle bakamaz sana. Bu yüzden kimse seni yakınında görmek istemez. Resim aynı resimdir aslında, değişen senin gözlerindir. Eğer sen çıkarsan resimden, herşey eskisi gibi kalır, herkes rahat eder.
Bence en iyisi gitmektir böyle durumlarda, üstüne üstüne gitmek, inadına

nurgül demiş ki:

Yaşım ilerledikçe daha çok anlıyorum
Ne büyük nimet olduğunu ah ey güzel gün
Boş yere üzülmekte mana yok anlıyorum
Kadrini bilmek lazım artık her açan gülün
Şükretmek türküsüne daldaki her bülbülün
Yanmak da olsa artık aşk ile yaşıyorum..

Cahit Sıtkı Tarancı

emeğie sağlık çok güzel bir paylaşım