APTALLARLA TARTIŞMAYIN, GÖRENLER ARANIZDAKİ FARKI ANLAMAYABİLİRLER

Bazı insanlar,
dışarıdan gelen fikirlere karşı içe kapanmayı tercih eder. Bunlar;
kendi ürettiği fikirlerle kafası içinde bir dünya kurar ve orada
yaşarlar. Zaman içinde, düşüncelerinde ve davranışlarında dinazorluk
oluşur. Bu kişiler, iletişime kapalıdır. Kendi kendine konuşur. Çevreye
AT GÖZLÜĞÜ ile bakarlar.

Kendi fikirlerinin dışındaki tüm
fikirler onun için düşmandır. Bu kişilerle iletişim kurmak zordur.
Böyleleriyle tartışmaya/münakaşaya girmek akıllı kimselerin kârı olmasa
gerek.

“Büyük insanlar, her sınıftan olan kişilerle
davranışlarında, kendilerinden nahoş bir kelimenin çıkmamasına dikkat
eder, değerlerini bayağı insanlarla düşürmemeye dikkat ederler.
“Kişinin kendisini ilgilendirmeyen hususları terk etmesi kâmil imanın şanındandır.” (Tirmizi)

Bazı
kişiler, ar duymaz bir yüz, kötülükten haya etmez bir huy, başkasına
kötülük yapmaktan çekinmeyen bir ahlak ve mürüvvet kaidelerini
tanımayan bir hayatı yaşarlar. Onlar bilgisiz ve edepsiz nefislerini
tatmin etmek için hiçbir usul ve kaideyi dinlemeyip önlerine geleni
yaparlar.

Akıllı kişinin böyle sefih insanlarla uzun
tartışmalara girişmesi uygun düşmez.Çünkü bunların nahoş hareketler
yapmasına sebep olur ki, bu büyük bir fitnedir. Böyle kişilerin şerrini
önlemek vaciptir. Onun için İslam, sefihlerle olan müderatı (onları
idare etmeyi) caiz görmüştür. Cahilin biri Rasülullah (sav)’ın evine
girmek istedi. Rasülullah (sav) güzellikle engellemeye çalıştı. Çünkü
böyle kişiler karşı en güzel metot, onlara hilm ile davranmaktır. Şayet
Rasülullah (sav) onu rencide edecek harekette bulunsaydı, belki
Rasülullah’ın zatına uygun düşmeyen bazı nahoş kelimeler sadır olurdu.

Said
bin Müseyyeb (ra) anlatıyor:Rasülullah (sav)’ın ashabı arasında
oturuyor iken bir adam Ebu Bekir (ra)’a sataştı ve incitti. Ebu Bekir
(ra) karşılık verdi. Bunun üzerine Rasülullah (sav) oradan kalktı. Ebu
Bekir (ra): “Ey ’ın Rasülü! Yoksa bende nahoş bir hareket mi gördün?”
dedi. Rasülullah (sav):”Hayır, öyle bir şey olmadı. Ancak o adam sana
eziyet verince gökten bir melek inip ona cevap veriyordu.Sen müdahale
edince, melek gitti ve yerine şeytan geldi. Şeytanın bulunduğu yerde
durmam bana yakışmaz.” Dedi. (Ebu Dâvud )

Konuşmanın abesten
korunması için İslam’ın aldığı tedbirlerden birisi de tartışmanın önüne
geçerek, haklı haksız durumlarda haram kılmasıdır.

Rasülullah (sav) şöyle buyurur:”Kim
haklı olmadığı halde mücadeleyi terk ederse kendisine cennetin yan
kısmından bir ev verilir. Kim haklı olduğu halde mücadeleyi terk ederse
kendisine cennetin ortasında bir ev verilir.Kim de ahlakını düzeltirse
cenneti en üst yerinde kendisine bir ev verilir.”(Ebu Davud )

“Akıllı veya ahmak hiç kimseyle tartışma. Akıllı senin ayağını kaydırır. Ahmak ise sana eziyet verir.” (İ.Ebu Dünya)

Kötü
huylu bir adam, bir dervişe kötü sözler söylermiş. Derviş, ona karşılık
vermek yerine şöyle demiş:”Sen bana her ne diyorsan, ben ondan daha
kötüyüm. Beni benden iyi bilemezsin ki!”
Cahilin münakaşa yoluyla ikna edildiği görülmemiştir.

“Oturma cahil ile sözü can incitir,
Otur alim ile her sözü mercan incidir.”
Selam hidayete tabi olanlara!...